Onze vriend is niet meer. We waren van deze eigenzinnige man gaan houden. Een echte denker die voortdurend uit was op leren en weten.  Op Campus Gelbergen was hij thuis: een platform waar nog vrijmoedig gedacht en gesproken kon worden, vond hij. Daar genoot hij van. De eerste twee jaar, van 2010 – 2012, groeide er een vriendschap met Leo Beyers, leeftijdsgenoten en beiden onvermoeibaar in het doorpraten over het ‘ondenkbare’.

Sam gaf lezingen voor Campus Gelbergen, altijd onder voorbehoud ‘als ik niet te benauwd ben…’. Hij heeft ze allemaal gegeven, steeds met enthousiasme en een beetje zenuwachtig. De traditionele wijze waarop hij een bepaald aspect van denken uiteen kon vouwen in een combinatie van vragen die hij zichzelf stelde om er vervolgens de verschillende mogelijke antwoorden op te geven, straalde van eenvoud. Pas als hij zijn denkspoor volledig had gevolgd – met de hand uitgeschreven op achterkanten van reeds bedrukt papier doormidden gescheurd in A5 formaat - kon het publiek zijn vragen stellen. Eenmaal afgerond spraken we nog uren na tijdens de lunch met een glas rode wijn. In lezen, schrijven en vooral colleges geven om vervolgens in vraag en antwoord het denken te verdiepen totdat het ondenkbare zich aankondigde: zo kennen we hem.

Omdat hij ook wel trots was op het feit dat hij die colleges nog kón geven in een klein gezelschap geven we hieronder een overzicht:

Mimesis (2010), De macht van het woord. Rhetorica en filosofie (2011 – vier colleges), Eenheid en veelheid, de verbrokkeling van het bestaan (2012), Rondom Heidegger en Derrida (2012 – vijf colleges), Boekpresentatie Dankbaar en aandachtig, in gesprek met Ger Groot (2013), TIJD (2014 – twee colleges).

De laatste keer dat hij voor Campus Gelbergen optrad was 2 maanden geleden 18 maart, tijdens een boekenpodium bij uitgeverij Garant in Antwerpen. Hij gaf commentaar en stelde vragen bij het derde boek in de Cahiers Campus Gelbergen Het wordende denken van Leo Beyers.

We zullen nog vaak aan je denken.